הלוואי וואלט איך געהאט אזא העלפער, איך וואלט פאר איר אויסגעקליבן א ווייכער קיך טיש. כאָטש איך האָבן צו געבן איר קרעדיט - די ווידעא איז גרויס, די מיידל איז נאָר אַ פייַער און אַ פלערי פון ימאָושאַנז פאָרשטעלן, אפילו פֿאַר וואָס איר קענען לייגן אַ גראָבער פינגער אַרויף. ס'איז אינטערסאנט, אגב, ווי אזוי מען האט נישט צעבראכן דעם טיש מיט אזא שיעור, דאך איז א שווארצער נישט געווען צו צערעמאניש מיט זיין אסיסטענט, עס איז געווען אביסל שווער.
מײַן ערשטע אײַנדרוק פֿון דער מאַדאַם איז געװען ― האָב איך זי געזען אױפֿן דעקל פֿון אַ זשורנאַל? זי איז אַ שיינקייט. אָבער ווען זי האָט אַרויסגענומען די בלוזקע און אירע פּרעכטיקע ציצן האָבן זיך באַוויזן אונטערן, האָב איך מער נישט געקוקט אויף איר פּנים. דער גוי שטעקט איר אין טאָכעלע דעם פּיצל, און איך קאָן מיך נישט אָפּרײַסן פֿון אירע בריסט — זיך שווענקען, היפּנאָטיזירן ווי. די קול איז אויך פייַן, ספּעציעל ווען זי קומט.
א ביסל הומאָר אין פּאָרן איז בלויז אַ פּלוס.
דער באָכער וואָס איז טייד אַרויף, ער איז ארויס אין פילע ווידיאס, איך טראַכטן, ווי דעם סימפּלאַטאָן וואָס איז טשיטיד דורך זיין כאַווערטע. קוק נאָר אויף זיין פּנים, עס סימזאַנטלי יקספּרעסאַז פראַסטריישאַן, אָפענטיק און קאַוערדאַס. איך װאָלט ניט געװוּנדערט, אַז נאָכדעם װי דער ליבהאָבער איז אַװעקגעגאַנגען און דאָס מײדל האָט אים אָפּגעבונדן, האָט זי נאָר געמוזט זאָגן עטלעכע זיס־פּנים, כּדי דער דאָזיקער האַק זאָל איר מוחל זײַן.
איך װיל לעקן אן אומגעשעמטן לאָך